Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

habitare C

  • 1 habitare

    жить прот. hospitari, hospitio repentino recipi (1. 6 § 3 D. 4, 9. 1. 1 § 9 D. 9, 3), habit. vel in suo, vel in conducto, vel gratuito (1. 1 § 9 cit. cf. 1. 5 § 2 D. 47, 10. 1. 10 § 2 D. 7, 8); населять, habit. civitatem (1. 2 D. 50, 11). Habitatio, жилище: a) личный сервитут, предоставляющий право пожизненно помещаться в чужом доме-пользоваться жилищем (§ 5 J. 2, 5. 1. 8 § 1. 12, 13. 25 D. 2, 15. tit. D. 7, 8. 1. 6 D. 34, 1. 1. 32 D. 7, 1. 1. 13 § 20. 1. 21 § 6. 1. 53 § 2. D. 19, 1);

    habit. gratuita-безвозмездное пользование жилищем (Gai. IV. 153);

    b) жилое строение (1. 12 pr. D. 7, 4. 1. 5 § 9 D. 9, 3. 1. 20 § 2 D. 33, 7. 1. 5 § 5 D. 47, 10);

    habit. urbanae (1. 4 pr. D. 2, 14), paternae (1. 27 pr. D. 3,5); с) жительство, larem habitationemque collocare in oppido (1. 8 § 1 C. Th. 6, 2). Habitator, жилец a) чужого дома = inquilinus, жилец (1. 53 § 2 D. 19, 1. 1. 27. pr. 1. 30 pr. D. 19, 2. 1. 37. 43. § 1 D. 39, 2) b) житель города, также обитатель = incola (1. 1 pr. C. 1, 27. 1. 6 C. 11, 69).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > habitare

  • 2 Проживать

    - habitare; vivere; victitare; degere; transigere; (aetatem) traducere; versare; consistere (si quo constitit, non dico jure domicilii, sed tabernulam conducens); domicilium habere; permanere; прожить - conficere; exigere; habere (vitam in obscuro; aetatem a re publica procul); vivere (ad summam senectutem; ad centesimum annum); transmittere (vitam per obscurum);

    • прожить 80 лет - vivere octoginta annos (annis);

    • проживший 60 лет - qui post terga reliquit sexaginta annos;

    • я прожил две сотни лет, теперь живу третий век - vixi annos bis centum, nunc tertia vivitur aetas;

    • прожить жизнь в умеренности - modice vitam vivere;

    • прожить жизнь в большей безопасности (спокойнее) - vivere vitam tutiorem;

    • прожить дольше положенного судьбой срока - fata vivendo vincere;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Проживать

  • 3 habito

    hăbĭto, āre, āvi, ātum [habeo] - tr. et intr. - - tr. - [st1]1 [-] avoir souvent.    - Varr. d. Non. 318, 25 ; 318, 27. [st1]2 [-] habiter, occuper.    - habitare urbes, Virg. En. 3, 106: habiter des villes. --- cf. Virg. En. 8, 352 ; B. 2, 29, etc. ; Tac. Agr. 11.    - colitur ea pars et habitatur frequentissime, Cic. Verr. 4, 119: cette partie de la ville est très fréquentée et a de très nombreux habitants.    - arx procul iis quae habitabantur, Liv. 24, 3, 2: la citadelle éloignée des parties habitées.    - regio habitatur plurimis vicis, Curt. 8, 2, 14: la région est occupée par des bourgs nombreux. - intr. - [st1]3 [-] habiter.    - habitare in Sicilia: habiter en Sicile.    - habitare Lilybaei: habiter à Lilybée.    - habitare sub terra: habiter sous terre.    - habitare apud aliquem: habiter chez qqn.    - habitare in via: habiter sur la route (au bord de...).    - cf. Cic. Verr. 3, 95 ; 4, 38 ; Nat. 2, 95 ; Ac. 2, 115 ; Phil. 2, 106.    - animus habitat in oculis, Plin. 11, 37, 54, § 145: l'âme a sa demeure dans les yeux.    - habitare vallibus imis, Virg. En. 3, 110: habiter au fond des vallées. --- cf. Virg. 6, 673 ; Prop. 2, 16, 20.    - métaph. animus cum his habitans curis, Cic. Tusc. 5, 69: l'âme habitant avec ces soucis. --- cf. Cic. Fin. 2, 92.    - passif impers. habitari ait in luna, Cic. Ac. 2, 123: il prétend que la lune est habitée. --- cf. Cic. Rep. 6, 20 ; Liv. 2, 62, 4.    - triginta milibus habitare, Cic. Cael. 17: avoir un loyer de trente mille sesterces.    - melius habitare, Cic. Nat. 1, 22: avoir un plus beau logement.    - habitare bene, Nep. Att. 13, 1: être bien logé.    - habitantes: les habitants. --- cf. Ov. M. 14, 90 (habitantum) ; Plin. 2, 180 ; Liv. 29, 26, 7 (habitantium). [st1]4 [-] habiter, se cantonner.    - habitare in foro, in rostris, Cic. Mur. 21; Br. 305: ne pas bouger du forum, de la tribune aux harangues. --- cf. Cic. de Or. 1, 264.    - fautores Antoni, quorum in vultu habitant oculi mei, Cic. Phil. 12, 1, 2: les partisans d'Antoine, dont mes yeux ne quittent pas le visage.    - Theophrastus habitavit in eo genere rerum, Cic. Leg. 3, 14: Théophraste se cantonna dans ces questions.    - habitarunt in hac una ratione tractanda, Cic. de Or. 2, 160: ils se sont cantonnés dans cette unique étude.    - eorum in vultu habitant oculi mei, Cic. Phil. 12, 3: mes yeux ne quittent pas leur visage. [st1]5 [-] s'arrêter, s'attarder sur une chose. --- Cic. Or. 50.
    * * *
    hăbĭto, āre, āvi, ātum [habeo] - tr. et intr. - - tr. - [st1]1 [-] avoir souvent.    - Varr. d. Non. 318, 25 ; 318, 27. [st1]2 [-] habiter, occuper.    - habitare urbes, Virg. En. 3, 106: habiter des villes. --- cf. Virg. En. 8, 352 ; B. 2, 29, etc. ; Tac. Agr. 11.    - colitur ea pars et habitatur frequentissime, Cic. Verr. 4, 119: cette partie de la ville est très fréquentée et a de très nombreux habitants.    - arx procul iis quae habitabantur, Liv. 24, 3, 2: la citadelle éloignée des parties habitées.    - regio habitatur plurimis vicis, Curt. 8, 2, 14: la région est occupée par des bourgs nombreux. - intr. - [st1]3 [-] habiter.    - habitare in Sicilia: habiter en Sicile.    - habitare Lilybaei: habiter à Lilybée.    - habitare sub terra: habiter sous terre.    - habitare apud aliquem: habiter chez qqn.    - habitare in via: habiter sur la route (au bord de...).    - cf. Cic. Verr. 3, 95 ; 4, 38 ; Nat. 2, 95 ; Ac. 2, 115 ; Phil. 2, 106.    - animus habitat in oculis, Plin. 11, 37, 54, § 145: l'âme a sa demeure dans les yeux.    - habitare vallibus imis, Virg. En. 3, 110: habiter au fond des vallées. --- cf. Virg. 6, 673 ; Prop. 2, 16, 20.    - métaph. animus cum his habitans curis, Cic. Tusc. 5, 69: l'âme habitant avec ces soucis. --- cf. Cic. Fin. 2, 92.    - passif impers. habitari ait in luna, Cic. Ac. 2, 123: il prétend que la lune est habitée. --- cf. Cic. Rep. 6, 20 ; Liv. 2, 62, 4.    - triginta milibus habitare, Cic. Cael. 17: avoir un loyer de trente mille sesterces.    - melius habitare, Cic. Nat. 1, 22: avoir un plus beau logement.    - habitare bene, Nep. Att. 13, 1: être bien logé.    - habitantes: les habitants. --- cf. Ov. M. 14, 90 (habitantum) ; Plin. 2, 180 ; Liv. 29, 26, 7 (habitantium). [st1]4 [-] habiter, se cantonner.    - habitare in foro, in rostris, Cic. Mur. 21; Br. 305: ne pas bouger du forum, de la tribune aux harangues. --- cf. Cic. de Or. 1, 264.    - fautores Antoni, quorum in vultu habitant oculi mei, Cic. Phil. 12, 1, 2: les partisans d'Antoine, dont mes yeux ne quittent pas le visage.    - Theophrastus habitavit in eo genere rerum, Cic. Leg. 3, 14: Théophraste se cantonna dans ces questions.    - habitarunt in hac una ratione tractanda, Cic. de Or. 2, 160: ils se sont cantonnés dans cette unique étude.    - eorum in vultu habitant oculi mei, Cic. Phil. 12, 3: mes yeux ne quittent pas leur visage. [st1]5 [-] s'arrêter, s'attarder sur une chose. --- Cic. Or. 50.
    * * *
        Habito, habitas, pen. cor. habitare, Frequentatiuum. Demeurer ou habiter en quelque lieu.
    \
        Commorandi natura diuersorium nobis, non habitandi dedit. Cic. Pour loger, non point pour demeurer.
    \
        Grauiter increpuit tanti Censorem habitare. Plin. De demeurer en maison si chere.
    \
        Triginta millibus dixistis eum habitare. Cic. Que son logis où il demouroit avoit cousté trente mil.
    \
        Habitare bene. Cic. Estre bien logé, Avoir bonne maison.
    \
        Quorum in vultu habitant oculi mei. Cic. De dessus lesquels mes yeulx ne bougent, La contenance desquels mes yeulx guettent ordinairement, et n'en departent.
    \
        Habitare in rostris dicebatur. Cic. Qui ordinairement faisoit concions au peuple et harangues.
    \
        Qui in foro habitarunt. Cic. Qui n'ont faict autre chose que hanter les plaidoyers et jugements.
    \
        Moenia habitantur Graiis. Virgil. Sont habitez par les Grecs.
    \
        Tecum habita. Persius. Regarde toy toymesme.

    Dictionarium latinogallicum > habito

  • 4 wohnen

    wohnen, I) eig.: habitare (z.B. e regione: u. secundum montem [auf einem Geb.]: u. bene: u. laxe et magnifice: u. contractius [etwas beschränkter]: u. gratis in alieno [in fremdem Eigentum]). – an oder in einem Orte wohnen, d.i. teils = in der Nähe eines Ortes, nahe an oder neben einem Orte, accolere alqm locum (z.B. viam, flumen); accolam esse alcis loci (der Anwohner eines Ortes sein, z.B. ripae: u. eius loci); teils = einen Ort bewohnen, habitare in alqo loco od. m. [2732] lokat. Genet. od. Ablat. (an einem Ort beständig sich aufhalten, z.B. in illis aedibus: u. in via [an der Landstraße]: u. Capuae: u. ruri); domicilium od. sedem ac domicilium habere in alqo loco od. m. lokat. Genet. od. Ablat. (seinen. Wohnplatz, seinen Wohnsitz wo haben, z.B. in illa urbe: u. Romae, Carthagine); incolere alqm locum od. trans od. inter m. Akk. colere alqm locum od. circa alqm locum (in einem Orte oder Lande seinen gewöhnlichen Wohnsitz haben, z.B. incol. urbem, trans Rhenum, inter mare Alpesque: u. col. has nobiscum terras ab oriente ad occidentem: u. col. urbem: u. col. circa utramque ripam Rhodani). – bei jmd. w., in alcis domo od. apud alqm habitare (in jmds. Hause wohnen); habitare cum alqo (mit jmd. zusammenwohnen, mit jmd. ge. meinschaftliche Wirtschaft haben); apud alqm od. in alcis domo deversari. alcis hospitio uti (als Gast, als Gastfreund bei jmd. logieren); apud alqm esse (bei jmd. [auf längere od. kürzere Zeit] sich aufhalten). – nebeneinander w., continuas tenere domos: unter der Erde w., sub terra habitare: die Troglodyten, die unter der Erde wohnen, Troglodytae, quibus subterraneae domus sunt. – hier ist gut wohnen! hic optime manebis od. manebimusl (hier ist gut weilen!). – II) uneig.: a) an einem Orte einheimisch sein: habitare in alqo loco. – reperiri in alqo loco (wo gefunden werden). – b) beständig wo gegenwärtig sein: inesse in alqa re. – in etwas nicht wohnen, abesse ab alqa re: der Gott. der in uns wohnt, deus, qui intus est.

    deutsch-lateinisches > wohnen

  • 5 habitantes

    hăbĭto, āvi, ātum, 1 ( gen. plur. of the part. pres. habitantum, Ov. M. 14, 90), v. freq. a. and n. [habeo].
    I.
    In gen., to have frequently, to be wont to have (anteclass. and very rare): epicrocum, Varr. ap. Non. 318, 25:

    comas,

    id. ib. 27.—
    II.
    In partic., to have possession of, to inhabit a place; and more freq. neut., to dwell, abide, reside, live anywhere (the class. signif. of the word; cf.: colo, incolo, commoror).
    A.
    Lit.
    1.
    Act.:

    centum urbes habitant magnas,

    Verg. A. 3, 106:

    silvas,

    id. E. 6, 2:

    hoc nemus, hunc collem (deus),

    id. A. 8, 352:

    humiles casas,

    id. E. 2, 29:

    terras,

    Ov. H. 1, 66; id. M. 1, 195:

    pruinas,

    Val. Fl. 2, 177:

    locum,

    Tac. Agr. 11; cf. Liv. 5, 51, 3. — Pass.:

    colitur ea pars (urbis) et habitatur frequentissime,

    Cic. Verr. 2, 4, 53, § 119; cf. Quint. 1, 4, 28:

    arx procul iis, quae habitabantur,

    Liv. 24, 3, 2:

    applicata colli habitatur colonia Corinthus,

    Plin. 4, 4, 5, § 11; 5, 7, 7, § 42:

    Scythiae confinis est regio habitaturque pluribus vicis,

    Curt. 8, 2, 14:

    nobis habitabitur orbis Ultimus,

    Ov. Tr. 1, 1, 127:

    tellus Bistoniis habitata viris,

    id. M. 13, 430; cf.:

    nec patria est habitata tibi,

    id. Tr. 5, 3, 21; Sil. 2, 654:

    raris habitata mapalia tectis,

    Verg. G. 3, 340; cf.:

    (agellus) habitatus quinque focis,

    Hor. Ep. 1, 14, 2:

    campi olim uberes magnisque urbibus habitati,

    Tac. H. 5, 7:

    quae sit tellus habitanda (sibi), requirit,

    Ov. M. 3, 9; cf.:

    cesserunt nitidis habitandae piscibus undae,

    id. ib. 1, 74:

    habitandaque fana Apris reliquit et rapacibus lupis,

    Hor. Epod. 16, 19:

    proavis habitatas linquere silvas,

    Juv. 15, 152.—
    2.
    Neutr.:

    in illisce habitat aedibus Amphitruo,

    Plaut. Am. prol. 97; cf.:

    cujus hic in aediculis habitat decem, ut opinor, milibus,

    Cic. Cael. 7, 17:

    in gurgustio,

    id. N. D. 1, 9, 22:

    in via,

    on the high-road, id. Phil. 2, 41, 106:

    in Sicilia,

    id. Verr. 2, 3, 41, § 95:

    in arboribus (aves),

    Plin. 18, 35, 87, § 363:

    Lilybaei,

    Cic. Verr. 2, 4, 18, § 38:

    lucis opacis,

    Verg. A. 6, 673:

    vallibus imis,

    id. ib. 3, 110:

    casa straminea,

    Prop. 2, 16 (3, 8), 20; cf.:

    sub terra habitare,

    Cic. N. D. 2, 37, 95:

    apud aliquem,

    id. Ac. 2, 26, 115; cf. id. Brut. 90, 309; id. Cael. 21, 51; id. Clu. 12, 33; id. Verr. 2, 2, 34, § 83:

    cum aliquo,

    id. ib. 2, 1, 25, §

    64: cum illa apud te,

    Ter. Phorm. 5, 7, 41.— Absol.:

    triginta milibus dixistis eum habitare,

    Cic. Cael. 7, 17; cf.:

    nunc si quis tanti (i. e. sex milibus) habitet,

    Vell. 2, 10, 1:

    bene,

    to have a good habitation, Nep. Att. 13; so,

    dum sic ergo habitat Cetronius,

    so splendidly, Juv. 14, 92:

    avecta est peregre hinc habitatum,

    Plaut. Cist. 2, 3, 37; cf.:

    is habitatum huc commigravit,

    id. Trin. 4, 3, 77; and:

    rus habitatum abii,

    Ter. Hec. 2, 1, 27:

    commorandi natura deversorium nobis, non habitandi locum dedit,

    Cic. de Sen. 23, 84:

    habitandi causa,

    Caes. B. C. 3, 112, 8.—Part. as subst.: hăbĭtantes, ium, the inhabitants: numquam tecta subeamus: super habitantes aliquando procumbunt, Quint. 2, 16, 6; Ov. M. 14, 90:

    oppidum valetudine habitantium infame,

    Mel. 1, 16, 1:

    ad occasum,

    Plin. 2, 70, 82, § 180.— Pass. impers.:

    vides, habitari in terra raris et angustis in locis, et in ipsis quasi maculis, ubi habitatur, vastas solitudines interjectas,

    Cic. Rep. 6, 19:

    habitari ait Xenophanes in luna,

    that the moon is inhabited, id. Ac. 2, 39, 123:

    vicorum, quibus frequenter habitabatur,

    Liv. 2, 62, 4.—
    B.
    Transf., to stay, remain, dwell, or keep in any place; to keep to, dwell upon a thing (a favorite expression with Cicero):

    cum iis, qui in foro habitarunt, de dignitate contendas?

    Cic. Mur. 9, 21; cf.:

    habitare in Rostris,

    id. Brut. 89, 305:

    in subselliis,

    id. de Or. 1, 62, 264; cf.

    also: in oculis,

    to be always in public, id. Planc. 27, 66:

    illi qui hoc solum colendum ducebant, habitarunt in hac una ratione tractanda,

    id. de Or. 2, 38, 160:

    in bonis haerebit et habitabit suis,

    to dwell upon, id. Or. 15, 49; cf. id. de Or. 2, 72, 292:

    qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus?

    id. Fin. 2, 28, 92:

    cum his habitare pernoctareque curis (i. e. studiis)!

    id. Tusc. 5, 24, 69:

    quorum in vultu habitant oculi mei,

    id. Phil. 12, 1, 2:

    animus habitat in oculis,

    Plin. 11, 37, 54, § 145; cf.:

    mens ibi (in corde) habitat,

    id. 11, 37, 69, § 182:

    qui tibi (Amori) jucundumst, siccis habitare medullis,

    Prop. 2, 11 (3, 3), 17:

    peregrinatus est hujus animus in nequitia, non habitavit,

    Val. Max. 6, 9, ext. 1:

    tecum habita,

    i. e. retire within thyself, examine thyself, Pers. 4, 52.

    Lewis & Short latin dictionary > habitantes

  • 6 habito

    hăbĭto, āvi, ātum, 1 ( gen. plur. of the part. pres. habitantum, Ov. M. 14, 90), v. freq. a. and n. [habeo].
    I.
    In gen., to have frequently, to be wont to have (anteclass. and very rare): epicrocum, Varr. ap. Non. 318, 25:

    comas,

    id. ib. 27.—
    II.
    In partic., to have possession of, to inhabit a place; and more freq. neut., to dwell, abide, reside, live anywhere (the class. signif. of the word; cf.: colo, incolo, commoror).
    A.
    Lit.
    1.
    Act.:

    centum urbes habitant magnas,

    Verg. A. 3, 106:

    silvas,

    id. E. 6, 2:

    hoc nemus, hunc collem (deus),

    id. A. 8, 352:

    humiles casas,

    id. E. 2, 29:

    terras,

    Ov. H. 1, 66; id. M. 1, 195:

    pruinas,

    Val. Fl. 2, 177:

    locum,

    Tac. Agr. 11; cf. Liv. 5, 51, 3. — Pass.:

    colitur ea pars (urbis) et habitatur frequentissime,

    Cic. Verr. 2, 4, 53, § 119; cf. Quint. 1, 4, 28:

    arx procul iis, quae habitabantur,

    Liv. 24, 3, 2:

    applicata colli habitatur colonia Corinthus,

    Plin. 4, 4, 5, § 11; 5, 7, 7, § 42:

    Scythiae confinis est regio habitaturque pluribus vicis,

    Curt. 8, 2, 14:

    nobis habitabitur orbis Ultimus,

    Ov. Tr. 1, 1, 127:

    tellus Bistoniis habitata viris,

    id. M. 13, 430; cf.:

    nec patria est habitata tibi,

    id. Tr. 5, 3, 21; Sil. 2, 654:

    raris habitata mapalia tectis,

    Verg. G. 3, 340; cf.:

    (agellus) habitatus quinque focis,

    Hor. Ep. 1, 14, 2:

    campi olim uberes magnisque urbibus habitati,

    Tac. H. 5, 7:

    quae sit tellus habitanda (sibi), requirit,

    Ov. M. 3, 9; cf.:

    cesserunt nitidis habitandae piscibus undae,

    id. ib. 1, 74:

    habitandaque fana Apris reliquit et rapacibus lupis,

    Hor. Epod. 16, 19:

    proavis habitatas linquere silvas,

    Juv. 15, 152.—
    2.
    Neutr.:

    in illisce habitat aedibus Amphitruo,

    Plaut. Am. prol. 97; cf.:

    cujus hic in aediculis habitat decem, ut opinor, milibus,

    Cic. Cael. 7, 17:

    in gurgustio,

    id. N. D. 1, 9, 22:

    in via,

    on the high-road, id. Phil. 2, 41, 106:

    in Sicilia,

    id. Verr. 2, 3, 41, § 95:

    in arboribus (aves),

    Plin. 18, 35, 87, § 363:

    Lilybaei,

    Cic. Verr. 2, 4, 18, § 38:

    lucis opacis,

    Verg. A. 6, 673:

    vallibus imis,

    id. ib. 3, 110:

    casa straminea,

    Prop. 2, 16 (3, 8), 20; cf.:

    sub terra habitare,

    Cic. N. D. 2, 37, 95:

    apud aliquem,

    id. Ac. 2, 26, 115; cf. id. Brut. 90, 309; id. Cael. 21, 51; id. Clu. 12, 33; id. Verr. 2, 2, 34, § 83:

    cum aliquo,

    id. ib. 2, 1, 25, §

    64: cum illa apud te,

    Ter. Phorm. 5, 7, 41.— Absol.:

    triginta milibus dixistis eum habitare,

    Cic. Cael. 7, 17; cf.:

    nunc si quis tanti (i. e. sex milibus) habitet,

    Vell. 2, 10, 1:

    bene,

    to have a good habitation, Nep. Att. 13; so,

    dum sic ergo habitat Cetronius,

    so splendidly, Juv. 14, 92:

    avecta est peregre hinc habitatum,

    Plaut. Cist. 2, 3, 37; cf.:

    is habitatum huc commigravit,

    id. Trin. 4, 3, 77; and:

    rus habitatum abii,

    Ter. Hec. 2, 1, 27:

    commorandi natura deversorium nobis, non habitandi locum dedit,

    Cic. de Sen. 23, 84:

    habitandi causa,

    Caes. B. C. 3, 112, 8.—Part. as subst.: hăbĭtantes, ium, the inhabitants: numquam tecta subeamus: super habitantes aliquando procumbunt, Quint. 2, 16, 6; Ov. M. 14, 90:

    oppidum valetudine habitantium infame,

    Mel. 1, 16, 1:

    ad occasum,

    Plin. 2, 70, 82, § 180.— Pass. impers.:

    vides, habitari in terra raris et angustis in locis, et in ipsis quasi maculis, ubi habitatur, vastas solitudines interjectas,

    Cic. Rep. 6, 19:

    habitari ait Xenophanes in luna,

    that the moon is inhabited, id. Ac. 2, 39, 123:

    vicorum, quibus frequenter habitabatur,

    Liv. 2, 62, 4.—
    B.
    Transf., to stay, remain, dwell, or keep in any place; to keep to, dwell upon a thing (a favorite expression with Cicero):

    cum iis, qui in foro habitarunt, de dignitate contendas?

    Cic. Mur. 9, 21; cf.:

    habitare in Rostris,

    id. Brut. 89, 305:

    in subselliis,

    id. de Or. 1, 62, 264; cf.

    also: in oculis,

    to be always in public, id. Planc. 27, 66:

    illi qui hoc solum colendum ducebant, habitarunt in hac una ratione tractanda,

    id. de Or. 2, 38, 160:

    in bonis haerebit et habitabit suis,

    to dwell upon, id. Or. 15, 49; cf. id. de Or. 2, 72, 292:

    qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus?

    id. Fin. 2, 28, 92:

    cum his habitare pernoctareque curis (i. e. studiis)!

    id. Tusc. 5, 24, 69:

    quorum in vultu habitant oculi mei,

    id. Phil. 12, 1, 2:

    animus habitat in oculis,

    Plin. 11, 37, 54, § 145; cf.:

    mens ibi (in corde) habitat,

    id. 11, 37, 69, § 182:

    qui tibi (Amori) jucundumst, siccis habitare medullis,

    Prop. 2, 11 (3, 3), 17:

    peregrinatus est hujus animus in nequitia, non habitavit,

    Val. Max. 6, 9, ext. 1:

    tecum habita,

    i. e. retire within thyself, examine thyself, Pers. 4, 52.

    Lewis & Short latin dictionary > habito

  • 7 zusammenwohnen

    zusammenwohnen, a) in einem Lokal: unā habitare (übh. in demselben Lokal). – in eadem domo habitare (in einem Hause). – contubernales esse (eig. in einem Zelt). – mit jmd. z., cum alqo habitare in jmds. Zimmmer); [2842] apud alqm od. in domo alcis habitare (in jmds. Hause). – b) als Nachbarn nebeneinander wohnen: continuas habere domos. – dicht z., iunctis liminibus habitare.

    deutsch-lateinisches > zusammenwohnen

  • 8 Wohnung

    Wohnung, domicilium (die Wohnung, insofern man da zu Hause ist). – sedes (der Wohnsitz als feste Stelle, wo man sich häuslich niederläßt u. wohnt); verb. sedes et domicilium.aedes, ium,f.aedificium (Wohngebäude im [2733] Gegensatz zu denübrigen Räumen). – habitatio (das Wohnhaus, Wohnzimmer, bes. Mietwohnung, Mietlogis). – Ist es = Absteigequartier, Herberge, s. d. – freie W., aedes liberae: gemeinschaftliche W., una domus: die u. die W. haben, habitare m. Advv. (s. »wohnen no. I« zu habitare): jmdm. einen Ort zur W. anweisen, alci alqm locum ad habitaudum dare (z.B. domum): seine W. wo nehmen, in alqm locum devertere (wo einkehren als Gast); sich niederlassend, s. (sich) niederlassen no. II: seine W. bei jmd. nehmen, ad alqm devertere in hospitium (als Gast); in alcis domum migrare (als Mieter oder Einwohner): seine W. bei jmd. haben, alcis hospitio uti (als Gast); apud alqm od. in alcis domo habitare (in jmds. Hause wohnen, als Mieter oder als Gast): seine W. verändern, e domo emigrare (aus dem Hause ausziehen); sedem mutare (seinen Wohnsitz vertauschen): jmds. W. einem weisen, einen nach jmds. W. führen, ubi habitat alqs, ducere ac demonstrare alci.

    deutsch-lateinisches > Wohnung

  • 9 comiter

    cōmĭtĕr, adv. [st2]1 [-] gentiment, avec bienveillance, avec douceur, de bon coeur, avec joie, avec entrain. [st2]2 [-] bien, commodément.    - comiter habitare, Plin.: être bien logé.
    * * *
    cōmĭtĕr, adv. [st2]1 [-] gentiment, avec bienveillance, avec douceur, de bon coeur, avec joie, avec entrain. [st2]2 [-] bien, commodément.    - comiter habitare, Plin.: être bien logé.
    * * *
        Comiter, penult. corr. Aduerbium. Varro. Gratieusement, Courtoisement, Doulcement, Humainement.
    \
        Comiter conseruare maiestatem Pop. Romani. Cic. Estre feaulx et loyaulx au peuple Romain.
    \
        Comiter habitare. Plin. Sans trouble et fascherie d'aucun.

    Dictionarium latinogallicum > comiter

  • 10 alibi

    alībī, Adv. (alius u. ibi), 1) anderswo = an einem andern Orte, anderwärts, sonst noch, a) übh.: St. Hicine nos habitare censes? Ch. Ubinam ego alibi censeam? Plaut. (u. so al. habitare, Liv.): rarum alibi animal, Curt.: Romae... al., al.... Romae, Liv.: al. quam in Capitolio, Liv.: al. quam Romae, al. quam in theatro, Tac. – alibi... alibi (auch noch mehrmals), an dem einen Orte... an dem andern, hier... dort = hic... illic, alibi preces, alibi minae audiebantur, Liv.; dah. auch zuw. hic od. illic... alibi, zB. alibi pavorem, alibi gaudium ingens facit, Liv.: alibi primum, alibi postremum agmen, alibi etc., an einem Orte der Vortrab, am andern... am dritten usw., Liv.: hic segetes, illic veniunt felicius uvae, arborei foetus alibi, Verg. georg. 1, 54: sogar alibi... deinde, Curt. 7, 4 (18), 26 sq.: alibi gentium, Apul. flor. 18, p. 29, 20 Kr.: alibi gentium et civitatium, ibid. 16. p. 24, 13 Kr.: alius alibi, der eine hier, der andere dort; der eine auf diese, der andere auf jene Weise, Lucr., Sall. u.a.: alius alibi gentium, Apul. de deo Socr. 15 extr.: u. so aliter al. od. al. aliter, Cic. u. Liv. – alibi atque alibi, das eine Mal hier, das andere Mal dort, Plin. 34, 144. – mit Negationen, nec alibi, Verg.: nusquam alibi, Cic.: nec usquam alibi, Cic. – alibi quam (vergleichend), anderswo als, gew. mit der Negat. non, nusquam etc., nirgend anderswo als, Liv., Plin. u.a. – b) anderswo = an einer andern Stelle einer Schrift, Quint. 2, 21, 6 u.a. Cels. 7, 16: im Ggstz. zum prooemium, Quint. 4, 1, 53; 6, 4, 4: u. in einem andern Teil des Satzes, Quint. 9, 4, 106. – II) übtr., 1) in andern Dingen, in etwas anderem, Komik., Liv. u.a. (s. Weißenb. Liv. 10, 20, 16). – 2) v. Personen, bei jemand anderem, Ter. u. Liv. – 3) für alioqui, sonst, Plin. u. Curt.

    lateinisch-deutsches > alibi

  • 11 aufhalten

    aufhalten, I) v. tr. 1) hemmen, im Laufe zuruckhalten: a) übh: morari, remorari, demorari alqm od. alqd. moram facere alci rei. moram afferre alcis rei od. alci rei (einen Verzug für jmd. od. etw. herbeiführen). – tardare. retardare (verzögern, an der Fortsetzung [201] von etw., z. B. der Verfolgung des Feindes, eines Weges etc. hindern). – retinere. sustinere (den Lauf hemmen, z. B. furem, equos, currum). – detinere (ebenf. im Laufe, Fortgange hemmen, z. B. alqm u. alqm pede apprehenso: u. naves [v. Sturm] u. iter: u. = hin halten, Hannibalem acerrimo bello); verb. detinere et demorari alqm. – reprimere (mit Gewalt hemmen, im Laufe zurückhalten, z. B. fugam hostium: u. redundantem lacum). – ducere. trahere. extrahere (in die Länge ziehen, hinziehen, duc. durch absichtliche Untätigkeit, trah. u. extr. durch Mangel an kräftigen Maßregeln u. an Anstrengung, z. B. bellum). – jmd. noch länger au., longiorem moram alci facere: jmd. auf der Reise au., retardare alqm in via; remorari alcis iter: jmd. bei ver Verfolgung des Feindes au., tardare alqm ad insequendum hostem (v. einem Sumpfe). – b) die Zuhörer, Leser: tenere. – ich will dich nicht mit mehrerem au., non tenebo te pluribus: um euch nicht lange aufzuhalten, ne diutius teneam (verst. vos); ne multis morer (verst. vos). – 2) offen hinhalten: die Hand au. (v. einem Bettler), cavam manum praebere. – II) v. r. 1) sich aushalten, d. i. verweilen: a) an einem Orte od. bei jmd.: morari, commorari, an einem Orte. (in) alqo loco. – se tenere. continere se (sich innerhalb eines Ortes halten, an einem Orte, alqo loco, z. B. ten. se castris: u. cont. se ruri). – degere od. degere vitam, vivere in alqo loco (wo leben). – habitare, sedem ac domicilium habere in alqo loco (wo wohnen). – colere, incolere locum (als Land-, Grundbesitzer od. ständiger Einwohner wo ansässig sein: beide auch intrans., z. B. col. circa ripas Rhodani: u. inc. trans Rhenum). – esse, versari in alqo loco (wo sein, sich befinden; vers. urspr. mit dem Nbbgr. des Regsamen, dann aber auch für esse, dessen mangelnde Formen es ersetzt). – consī dĕre in alqo loco (sich eine Zeit wo au., auch von Schiffenden, die wo anlegen). – sich oft an einem Orte au., multum versari in alqo loco; alqm locum frequentare (einen Ort häufig besuchen). – sich bei jmd. au., commorari (verweilen), habitare (wohnen), deversari (auf eine Zeit eingekehrt sein) apud alqm; esse cum alqo (als Gast bei jmd. sein); hospitio alcis uti (als Gast, Freund leben bei jmd.): die Soldaten sich im Lager au. lassen, milites castris continere. – b) bei einer Sache: α) übh.: haerere circa alqd (lange zubringen bei etwas, z. B. bei der Belagerung einer einzigen Stadt, circa unius urbis muros). – β) in der Rede: morari, commorari, haerere in alqa re. – sich zu lange bei etwas au., longum esse: um mich nicht dabei aufzuhalten, ne multis morer; ne diutius teneam (verst. vos): um mich nicht zu lange dabei aufzuhalten, ne longum fiat: sich bei Kleinigkeiten au., morari in parvis. – 2) sich über jmd. od etw. aush. d. i. tadeln: cavillari alqm od. alqd (bespötteln, auf jmd. od. etw. sticheln, im Scherz u. Ernst). – carpere, vellicare alqm (jmd. durchziehen, durchhecheln). – Aufhalten, das, - ung, die, mora (Verzug). – retardatio [202]( Verzögerung). – retentio (das Anhalten, z. B. des Wagenführers, aurigae).

    deutsch-lateinisches > aufhalten

  • 12 Dach

    Dach, tectum (das Dach, bes. die äußere Bedeckung desselben). – tegulae (das Ziegeldach). – ohne D., sine tecto: bis ans D. gediehen, unter D. sein, ad tectum pervenisse (von einem Hause, das gebaut wird): ein Haus in Dach u. Fach erhalten, domum sartam et tectam conservare; sarta tecta aedium tueri. – unter dem D. wohnen, sub tegulis habitare. – unter D. und Fach sein (wohnen), sub tecto vivere: mit jmd. unter einem Dache wohnen, unā adesse in unis edibus; habitare cum alqo (mit jmd. zusammen) od. apud alqm (bei jmd., in dessen Hause): die Soldaten unter D. bringen, milites in tecta contegere: in vierzehn Jahren nicht unter D. u. Fach gekommen sein, inter annos XIV tectum non subisse: jmdm. Dach u. Fach (Obdach) gewähren, s. Obdach: ohne Dach u. Fach, s. obdachlos. – Dachbalken, tignum tecti. dachförmig, tecto similis. – fastigatus (ab. gedacht). – Dachrinne, stillicidium.

    deutsch-lateinisches > Dach

  • 13 gut

    gut, bonus (tüchtig, tauglich in physischer und moralischer Hinsicht, Ggstz. malus). – iucundus. suavis. dulcis, absol. od. zu etwas, alci rei od. ad alqd (angenehm, lieblich, von dem, was die Sinne angenehm berührt, wie Geruch, Geschmack etc.). – probus (was so ist, wie es sein soll, probehaltig, tüchtig in physischer und moralischer Hinsicht, z.B. Ware, Silber, Farbe etc.; dann: Künstler, Mensch, Kopf [ingenium]). – verus (echt, wahr, Ggstz. falsus). – opimus (unser »fett«, eig. u. bildl., s. »fett« die Beispp.). – commodus (was das rechte Maß, die gehörige Beschaffenheit hat, tauglich, gut in seiner Art, z.B. Silber, Wohnung, Gesundheit; auch v. Menschen = gutartig, gutmütig). – opportunus, absol. od. zu etwas, ad alqd (gelegen, gut geeignet, zunächst von Zeit u. Ort; dann auch v. Menschen = gut zu etwas passend). – prosper. secundus (dem Wunsche gemäß, günstig, Ggstz. adversus; z.B. res prosperae: u. ventus secundus). – utilis, absol. od: für, zu etw., alci rei, ad alqd (dienlich, nützlich, Ggstz. inutilis). – salutaris, absol. od. für etw., alci rei (heilsam, z.B. remedium); verb. utilis et salutaris. – honestus (moralisch gut, ehrbar). – benignus (gütig aus Neigung u. Herzensgüte).

    g. Essen, cibi lauti: g. Essen und Trinken, victus lautus: g. Wein, vinum bonae notae (von guter Marke); vinum generosum (edler): ein g. (gebahnter) Weg, via trita.

    [1184] ein g. Acker, Boden, ager ferax od. fertilis; solum ferax od. fertile: eine g. Weide, pascuum herbis abundans; pascuum pecori alendo bonum: eine g. Ernte, messis frugifera od. opima: die gute alte Z., antiquitas. – gute Zeiten, tempora bona od. felicia (glückliche übh.); anni fertiles (fruchtbare Jahre). – gute Zeit (Muße), otium: gute Zeit haben, otio frui: wenn ich g. Zeit habe, si otium est: viel g. Zeit (Muße), otii abundantia: viel g. Zeit haben, otio abundare.

    ein g. Arzt, medicus artis peritus: ein sehr g. Arzt, medicus arte insignis: ein g. Soldat, miles bello bonus; miles fortis ac strenuus. – eine g. und gerechte Sache, causa vera: auf g. Art (Manier), bonā ratione. – ein gut (d.i. ein beträchtlicher) Teil, bona pars; aliquantum (z.B. al. viae od. itineris): ein gut Teilchen, aliquantulum: eine g. (ziemliche) Weile, aliquantum temporis: einen g. (ziemlich festen) Schlaf haben, satis arte dormire.Adv.:bene (z.B. dicere, habitare). – iucunde. suaviter (angenehm, lieblich, z.B. riechen, schmecken). – commode (gehörig, recht, stattlich etc., z.B. habitare: u. saltare: u. verba facere). – scienter. scite (mit Kunstverstand, Kenntnis, z.B. scienter tibiis cantare: u. scite convivium exornare: u. scite coli [sich kleiden]). – sehr od. recht g. wissen, daß etc., probe scire mit folg. Akk. u. Infin. – so gut, s. sogut. – ebensogut, s. eben no. III.

    gut sein od. guttun für od. gegen etw. (von Heilmitteln), bene facere ad alqd; alci rei oder contra alqd prodesse. – für jmd. oder etwas (als Bürge) gut sein oder gutsagen, s. Bürge sein für etc.: ich bin gut dafür! me vide! (verlaß dich auf mich!). – es ist (steht) gut für uns, wenn etc., bene habemus nos, si etc. – jmdm. g. sein, es mit jmd. gutmeinen, alqm diligere carumque habere (ihn lieb u. wert halten); alci bene velle oder cupere (ihm wohlwollen): es herzlich g. mit jmd. meinen, ex animo alci bene velle: jmd. g. behandeln, alqm liberaliter habere oder tractare. – es ist g.! (d.i. genug der Worte), satis iam verborum od. historiarum est; vgl. unten »gut!« – es g. sein lassen mit etw., mittere od. omittere alqd (es unterlassen, aufgeben): laß es g. sein! (sprich nicht weiter davon), omitte sermonem istum!: es ist g., daß du kommst (du kommst sehr gelegen), peropportune venis; opportune te offers (zu einem gesagt, dem man begegnet, während man ihn sucht). – sei so gut! da veniam hanc mihi!: sei so gut und etc., da mihi od. nobis hanc veniam, ut etc. (tu mir den Gefallen, zu etc., z.B. date nobis hanc veniam, ut ea, quae sentitis de omni genere dicendi, subtiliter persequamini); quaeso, ut etc., od. das parenthet. quaeso (ich bitte, z.B. id ut permittas quaeso od. quaesumus: u. tu, quaeso, scribe): amabo oder amabo te (ich will dir dafür auch recht gut sein = bitte, sei so gut, z.B. id amabo, adiuta me: u. amabo te, advola: u. exspecta, amabo te).

    etwas gutheißen, s. billigen, beistimmen.

    etwas gut machen, alqd recte facere (es richtig machen): das machst du g., bene agis. – etw. wieder gutmachen, alqd sanare (gleichs. [1185] heil machen, z.B. scelus: u. incommodum acceptum maioribus commodis);sarcire alqd (gleichs. flicken, wiederherstellen, eine Schande, ein Unrecht etc., einen Schaden [detrimentum acceptum]); reconciliare alqd (gleichs. ausbessern, z.B. detrimentum acceptum); corrigere alqd (verbessern, z.B. errorem, peccatum: u. culpam virtute); restituere alqd (wiederherstellen, ins alte Geleise bringen, z.B. rem temeritate alcis prolapsam); revellere alqd (gleichs. die Stacheln einer Sache herausreißen, z.B. honorificis verbis omnes iniurias superiores). – etwas gutfinden, gutheißen (erklären, daß etw. g. sei), alqd probare, approbare, comprobare (Ggstz. improbare). – eine Summe guthaben beim Wechsler, apud mensam habere (z.B. mille denarios, ICt.).

    guttun, a) tr. = vergüten, w. s. – b) intr. α) bei jmd. guttun, alci oboedire, parēre (s. »gehorchen« den Untersch.). – β) es tut mir etwas gut (wohl), alqd suaviter me afficit. – γ) helfen, von Heilmitteln, s. oben) »gut sein«. – mit etwas guttun, gut fahren, bene sibi consulere.

    du hast gut reden, nihil dictu facilius (d.i. das ist leicht gesagt, aber nicht getan); bene hercule exhortaris (du redest gut zu, du hast gut zureden [aber die Sache ist nicht so leicht getan]). – hier ist gut bleiben od. sein (weilen)! hic bene manebis! hic optime manebimus! – gut u. viel ist nicht beisammen, omnia praeclara rara.

    gut werden, meliorem fieri: übtr. bene succedere: mit jmd. wieder gut werden, s. versöhnen, sich.

    deutsch-lateinisches > gut

  • 14 Nachbar

    Nachbar, vicinus (im allg., bes. aber Haus-, Guts-, Ortsnachbar). – accŏla (der Anwohner als Haus- oder Grenznachbar, z.B. pastor accola eius loci). – finitimus. confinis (Grenznachbar). – proxime stans od. sedens, auch bl. propinquus (der zunächst Stehende, Sitzende. etc.). – consessor (der Nachbar im Schauspiel oder bei Tische, der Sitznachbar). – die Nachbarn, auch vicinitas (die Nachbarschaft): N. sein, vicinum esse; in propinquo habitare: nächster N. sein, iunctis liminibus habitare.

    deutsch-lateinisches > Nachbar

  • 15 Stockwerk

    Stockwerk, tabulatum; tabulatio; contabulatio; contignatio. – das zweite od. obere St, domus superior; cenaculum superius. – ein viele St. hohes Haus, domus (insula) multis tabulatis edita: im dritten (obersten) St. wohnen, tribus scalis habitare; sub tegulis habitare (unter dem Dache): jmdm. das obere St. einräumen, alci cenaculum super aedes dare: das ganze obere St. ist noch unbesetz, tota domus superior vacat.

    deutsch-lateinisches > Stockwerk

  • 16 cuniculus

    cŭnīcŭlus (cŭnīclus), i, m. [st2]1 [-] lapin. [st2]2 [-] trou de lapin, terrier. [st2]3 [-] conduit souterrain, souterrain, cavité souterraine, conduit, cavité, creux. [st2]4 [-] galerie de mine, mine, sape. [st2]5 [-] au fig. et au plur. moyens détournés.    - [gr]gr. κόνικλος (κύνικλος).    - mollior cuniculi capillo, Catul.: plus mou qu'un poil de lapin.    - gaudet in effossis habitare cuniculus antris; monstravit tacitas hostibus ille vias, Mart.: le lapin aime loger dans des terriers creusés; c'est lui qui a enseigné aux ennemis l'art de faire des sapes secrètes.    - agere cuniculos ad aerarium, Cic. Off. 3: creuser un souterrain pour arriver au trésor public.    - ad interiorem murum cuniculis pervenire, Liv. 31: atteindre l'intérieur du mur par des galeries souterraines.    - est animadversum fumare aggerem, quem cuniculo hostes succenderant, Caes. BG. 7: on remarqua qu’une fumée s’élevait de la terrasse; l’ennemi y avait mis le feu par une mine.    - cuniculis oppugnare, Cic. Agr. 1: attaquer par des moyens détournés.
    * * *
    cŭnīcŭlus (cŭnīclus), i, m. [st2]1 [-] lapin. [st2]2 [-] trou de lapin, terrier. [st2]3 [-] conduit souterrain, souterrain, cavité souterraine, conduit, cavité, creux. [st2]4 [-] galerie de mine, mine, sape. [st2]5 [-] au fig. et au plur. moyens détournés.    - [gr]gr. κόνικλος (κύνικλος).    - mollior cuniculi capillo, Catul.: plus mou qu'un poil de lapin.    - gaudet in effossis habitare cuniculus antris; monstravit tacitas hostibus ille vias, Mart.: le lapin aime loger dans des terriers creusés; c'est lui qui a enseigné aux ennemis l'art de faire des sapes secrètes.    - agere cuniculos ad aerarium, Cic. Off. 3: creuser un souterrain pour arriver au trésor public.    - ad interiorem murum cuniculis pervenire, Liv. 31: atteindre l'intérieur du mur par des galeries souterraines.    - est animadversum fumare aggerem, quem cuniculo hostes succenderant, Caes. BG. 7: on remarqua qu’une fumée s’élevait de la terrasse; l’ennemi y avait mis le feu par une mine.    - cuniculis oppugnare, Cic. Agr. 1: attaquer par des moyens détournés.
    * * *
        Cuniculus, pen. corr. Varro. Un connin, ou Counil.
    \
        Cuniculus. Caes. Une taniere, Un creux soubz terre, Un clapier, Une mine.
    \
        Cuniculis oppugnare, per translationem. Cic. Par finesse et tromperies.
    \
        Agere cuniculos. Caesar. Miner.
    \
        Cuniculis hostium cuniculos excipere. Liu. Contreminer.
    \
        Cuniculus pro Canali. Plin. Un tuyau, ou conduict, Canal.

    Dictionarium latinogallicum > cuniculus

  • 17 licet

    [st1]1 [-] lĭcet, ēre, lĭcŭit et lĭcĭtum est: il est permis.    - id mihi licet: cela m’est permis.    - cum in servum omnia liceant... Sen. Clem. 1, 18, 2: bien que tout soit permis contre un esclave...    - per me licet: [il est permis par moi] = je le veux bien, je ne m'oppose pas.    - dum per aetatem licet, Ter. Ad. 1, 2, 28: tandis que l'âge le permet.    - licet si per vos, Ter.: avec votre permission.    - quod per leges licet: dans la mesure où les lois le permettent.    - hoc feci, dum licuit, Cic.: je l'ai fait tant que cela a été permis.    - alicui licet + inf.: il est permis à qqn.    - mihi non licet esse pigrum (pigro): il ne m’est pas permis d’être paresseux.    - licet nobis esse bonis (bonos): nous pouvons être des gens honnêtes.    - licuit esse otioso Themistocli, Cic. Tusc. 1, 15: Thémistocle aurait pu vivre éloigné de la vie politique.    - ut iis ingratis esse non liceat, Cic. Off. 2, 18, 63: afin qu'il ne leur soit pas possible d'être ingrats.    - mihi neglegenti esse non licet, Cic. Att. 1, 17, 6: il ne m'est pas permis d'être négligent.    - illis timidis et ignavis licet esse, Liv. 21, 44, 3: ils peuvent bien être peureux et lâches.    - si civi Romano licet esse Gaditanum, Cic. Balb. 12, 29: s'il est permis à un citoyen romain d'être Gaditain.    - procuratorem tibi esse non licuit, Quint. 4, 4, 6: il ne t'est pas permis de représenter le demandeur.    - mihi non licet esse piam, Ov. H. 14, 64: il ne m'est pas permis d'être vertueuse.    - licet nemini contra patriam ducere exercitum, Cic. Phil. 13, 6, 14: il n'est permis à personne de faire marcher une armée contre sa patrie.    - Catoni licuit Tusculi se in otio delectare, Cic. Rep. 1, 1, 1: Caton aurait pu jouir de la tranquillité à Tusculum.    - noli metuere ne quaeram qui licuerit aedificare navem senatori, Cic. Verr. 2, 5, 18, § 45: ne crains pas que je demande comment il a été permis à un sénateur de construire un navire.    - his cognosci licuit quantum esset hominibus praesidii in animi firmitudine, Caes. BC. 3: il fut possible d’apprendre d’eux [que de secours était aux hommes dans l’énergie morale] = l’importance du secours que les hommes puisaient dans leur énergie morale.    - licet + prop. inf.: il est permis que.    - licet nos esse bonos: nous pouvons être des gens honnêtes.    - Syracusanum in ea parte urbis habitare non licet, Cic.: il n'est pas permis à un Syracusain d'habiter cette partie de la ville.    - licet me id scire quid sit? Plaut. Ps. 1, 1, 14: me serait-il permis de savoir de quoi il s'agit?    - non licet me isto tanto bono uti, Cic. Verr. 2, 5, 59, § 154: il ne m’est pas permis d’user de cet avantage si grand.    - ex eis locis, in quibus te habere nihil licet, Cic.: de ces lieux où tu ne peux rien avoir.    - licet (ut) + subj.: il est permis de.    - licet ut laborem impertiam... Cic.: il m'est loisible de consacrer mes efforts...    - memini, cum dicto haud audebat; facto nunc laedat licet, Plaut. Capt. 2, 2, 53: je me souviens du temps où il n'osait pas me dire un mot; maintenant il peut me maltraiter en action.    - ludas licet, Ter. Phorm. 2, 2, 33: tu peux jouer.    - intellegi licet: on peut comprendre.    - liceat vivere, Ter.: puisse-t-il vivre!    - liceto, Tab.: qu'il soit permis.    - ab ista non pedem discedat, si licessit (= licuerit), Plaut. As.: il ne la quitterait pas d'une semelle, s'il le pouvait. [st1]2 [-] licet, conj. + subj.: quoique, bien que.    - fremant omnes licet, dicam quod sentio: tout le monde dût-il protester, je dirai ce que je pense.    - licet terrores in me impendeant, Cic.: bien que j'aie tout à craindre.    - voir liceo, liceor.
    * * *
    [st1]1 [-] lĭcet, ēre, lĭcŭit et lĭcĭtum est: il est permis.    - id mihi licet: cela m’est permis.    - cum in servum omnia liceant... Sen. Clem. 1, 18, 2: bien que tout soit permis contre un esclave...    - per me licet: [il est permis par moi] = je le veux bien, je ne m'oppose pas.    - dum per aetatem licet, Ter. Ad. 1, 2, 28: tandis que l'âge le permet.    - licet si per vos, Ter.: avec votre permission.    - quod per leges licet: dans la mesure où les lois le permettent.    - hoc feci, dum licuit, Cic.: je l'ai fait tant que cela a été permis.    - alicui licet + inf.: il est permis à qqn.    - mihi non licet esse pigrum (pigro): il ne m’est pas permis d’être paresseux.    - licet nobis esse bonis (bonos): nous pouvons être des gens honnêtes.    - licuit esse otioso Themistocli, Cic. Tusc. 1, 15: Thémistocle aurait pu vivre éloigné de la vie politique.    - ut iis ingratis esse non liceat, Cic. Off. 2, 18, 63: afin qu'il ne leur soit pas possible d'être ingrats.    - mihi neglegenti esse non licet, Cic. Att. 1, 17, 6: il ne m'est pas permis d'être négligent.    - illis timidis et ignavis licet esse, Liv. 21, 44, 3: ils peuvent bien être peureux et lâches.    - si civi Romano licet esse Gaditanum, Cic. Balb. 12, 29: s'il est permis à un citoyen romain d'être Gaditain.    - procuratorem tibi esse non licuit, Quint. 4, 4, 6: il ne t'est pas permis de représenter le demandeur.    - mihi non licet esse piam, Ov. H. 14, 64: il ne m'est pas permis d'être vertueuse.    - licet nemini contra patriam ducere exercitum, Cic. Phil. 13, 6, 14: il n'est permis à personne de faire marcher une armée contre sa patrie.    - Catoni licuit Tusculi se in otio delectare, Cic. Rep. 1, 1, 1: Caton aurait pu jouir de la tranquillité à Tusculum.    - noli metuere ne quaeram qui licuerit aedificare navem senatori, Cic. Verr. 2, 5, 18, § 45: ne crains pas que je demande comment il a été permis à un sénateur de construire un navire.    - his cognosci licuit quantum esset hominibus praesidii in animi firmitudine, Caes. BC. 3: il fut possible d’apprendre d’eux [que de secours était aux hommes dans l’énergie morale] = l’importance du secours que les hommes puisaient dans leur énergie morale.    - licet + prop. inf.: il est permis que.    - licet nos esse bonos: nous pouvons être des gens honnêtes.    - Syracusanum in ea parte urbis habitare non licet, Cic.: il n'est pas permis à un Syracusain d'habiter cette partie de la ville.    - licet me id scire quid sit? Plaut. Ps. 1, 1, 14: me serait-il permis de savoir de quoi il s'agit?    - non licet me isto tanto bono uti, Cic. Verr. 2, 5, 59, § 154: il ne m’est pas permis d’user de cet avantage si grand.    - ex eis locis, in quibus te habere nihil licet, Cic.: de ces lieux où tu ne peux rien avoir.    - licet (ut) + subj.: il est permis de.    - licet ut laborem impertiam... Cic.: il m'est loisible de consacrer mes efforts...    - memini, cum dicto haud audebat; facto nunc laedat licet, Plaut. Capt. 2, 2, 53: je me souviens du temps où il n'osait pas me dire un mot; maintenant il peut me maltraiter en action.    - ludas licet, Ter. Phorm. 2, 2, 33: tu peux jouer.    - intellegi licet: on peut comprendre.    - liceat vivere, Ter.: puisse-t-il vivre!    - liceto, Tab.: qu'il soit permis.    - ab ista non pedem discedat, si licessit (= licuerit), Plaut. As.: il ne la quitterait pas d'une semelle, s'il le pouvait. [st1]2 [-] licet, conj. + subj.: quoique, bien que.    - fremant omnes licet, dicam quod sentio: tout le monde dût-il protester, je dirai ce que je pense.    - licet terrores in me impendeant, Cic.: bien que j'aie tout à craindre.    - voir liceo, liceor.
    * * *
        Licet, licebat, licuit, licere, Impersonale. Cic. Neque licebat locum numini consecratum turpi flagitio contaminare. Il n'estoit point licite ne permis, Il n'est permis, etc.
    \
        Peccare nemini licet. Cic. Il ne loist, ou n'est loisible, ne licite à personne de, etc.
    \
        Licet tibi esse bono viro. Cic. Licuit enim esse otioso Themistocli, licuit Epaminundae. Themistocles se povoit bien passer de travailler.
    \
        Nobis non licet esse tam disertis. Martialis. Nous ne povons pas estre, etc.
    \
        Cui non licet esse clienti? Martial. Qui est ce qui ne peult, etc. Qui empesche un chascun d'estre, etc.
    \
        Licet, Responsio permittentis vel concedentis. Plaut. - fac accures. CH. licet. Je suis content, Il sera faict.
    \
        - coepit me obsecrare Vt sibi liceret discere id de me. Terent. Qu'il peust apprendre ce de moy.
    \
        Non idem mihi licet, quod iis qui nobili genere nati sunt. Cic. Je ne puis pas faire ce que font, etc.
    \
        Modo liceat viuere, est spes. Terent. Pourveu que je puisse vivre.
    \
        Mea hercle causa saluos sis licet. Plaut. Je suis content, je n'y mets nul empeschement.
    \
        Sinetis nunc facere, dum per aetatem licet. Terent. Ce pendant qu'il est en aage de ce faire.
    \
        Per me vel stertas licet. Cic. Je t'en baille congé, Je suis content.
    \
        Licet, absolute, pro potes facere. Cic. Tu peuls faire si tu veulx.
    \
        Vt in Illyrico passim videre licet. Varro. Comme on peult veoir.
    \
        Licet, Aduerbium concedentis, quemadmodum Esto. Virgil. Soit ainsi.
    \
        Licet, pro Quanuis, aduersatiua particula est, fere sequente Tamen. Cic. Licet ipsi nos amemus, tamen nec numero Hispanos, nec robore Gallos, etc. Ja soit que, etc.

    Dictionarium latinogallicum > licet

  • 18 rus

    rus, ruris, n. [st2]1 [-] la campagne. [st2]2 [-] maison de campagne. [st2]3 [-] domaine de campagne, bien de campagne, propriété rurale. [st2]4 [-] Hor. territoire, pays. [st2]5 [-] rusticité; grossièreté.    - rus ire: aller à la campagne, aller aux champs.    - rure redire: revenir de la campagne.    - ruri, locatif (sans mouvement) et qqf. rure: à la campagne.    - ruri habitare: habiter la campagne.    - ruri esse (qqf. rure esse): être à la campagne.
    * * *
    rus, ruris, n. [st2]1 [-] la campagne. [st2]2 [-] maison de campagne. [st2]3 [-] domaine de campagne, bien de campagne, propriété rurale. [st2]4 [-] Hor. territoire, pays. [st2]5 [-] rusticité; grossièreté.    - rus ire: aller à la campagne, aller aux champs.    - rure redire: revenir de la campagne.    - ruri, locatif (sans mouvement) et qqf. rure: à la campagne.    - ruri habitare: habiter la campagne.    - ruri esse (qqf. rure esse): être à la campagne.
    * * *
        Rus, ruris, neut. gen. Terent. Un lieu aux champs, Les champs.
    \
        Rus ibo. Terent. Aux champs.
    \
        Pascuntur omni rure. Colum. En toute sorte de terroir.
    \
        Redire, vel venire rure. Cic. Retourner des champs.
    \
        Scindere rura bubus. Seneca. Labourer la terre.
    \
        Est ruri. Cic. Il est aux champs.

    Dictionarium latinogallicum > rus

  • 19 tegula

    [st1]1 [-] tēgŭla, ae, f.: - [abcl][b]a - tuile. - [abcl]b - surtout au plur. toiture, toit.[/b]    - sub tegulis habitare, Suet.: habiter sous les combles.    - extremā tegulā stare, Sen.: se tenir au bord du toit (= au bord du précipice).    - in tegulis, Plaut.: sur le toit.    - per tegulas demitti, Cic.: se laisser glisser par le toit. [st1]2 [-] tēgŭla, ae, f.: Apic. poêle.    - [gr]gr. τήγανον. - voir hors site tegula.
    * * *
    [st1]1 [-] tēgŭla, ae, f.: - [abcl][b]a - tuile. - [abcl]b - surtout au plur. toiture, toit.[/b]    - sub tegulis habitare, Suet.: habiter sous les combles.    - extremā tegulā stare, Sen.: se tenir au bord du toit (= au bord du précipice).    - in tegulis, Plaut.: sur le toit.    - per tegulas demitti, Cic.: se laisser glisser par le toit. [st1]2 [-] tēgŭla, ae, f.: Apic. poêle.    - [gr]gr. τήγανον. - voir hors site tegula.
    * * *
        Tegula, tegulae, pen. corr. Cic. Tuile.

    Dictionarium latinogallicum > tegula

  • 20 alibi

    alībī, Adv. (alius u. ibi), 1) anderswo = an einem andern Orte, anderwärts, sonst noch, a) übh.: St. Hicine nos habitare censes? Ch. Ubinam ego alibi censeam? Plaut. (u. so al. habitare, Liv.): rarum alibi animal, Curt.: Romae... al., al.... Romae, Liv.: al. quam in Capitolio, Liv.: al. quam Romae, al. quam in theatro, Tac. – alibi... alibi (auch noch mehrmals), an dem einen Orte... an dem andern, hier... dort = hic... illic, alibi preces, alibi minae audiebantur, Liv.; dah. auch zuw. hic od. illic... alibi, zB. alibi pavorem, alibi gaudium ingens facit, Liv.: alibi primum, alibi postremum agmen, alibi etc., an einem Orte der Vortrab, am andern... am dritten usw., Liv.: hic segetes, illic veniunt felicius uvae, arborei foetus alibi, Verg. georg. 1, 54: sogar alibi... deinde, Curt. 7, 4 (18), 26 sq.: alibi gentium, Apul. flor. 18, p. 29, 20 Kr.: alibi gentium et civitatium, ibid. 16. p. 24, 13 Kr.: alius alibi, der eine hier, der andere dort; der eine auf diese, der andere auf jene Weise, Lucr., Sall. u.a.: alius alibi gentium, Apul. de deo Socr. 15 extr.: u. so aliter al. od. al. aliter, Cic. u. Liv. – alibi atque alibi, das eine Mal hier, das andere Mal dort, Plin. 34, 144. – mit Negationen, nec alibi, Verg.: nusquam alibi, Cic.: nec usquam alibi, Cic. – alibi quam (vergleichend), anderswo als, gew. mit der Negat. non, nusquam etc., nirgend anderswo als,
    ————
    Liv., Plin. u.a. – b) anderswo = an einer andern Stelle einer Schrift, Quint. 2, 21, 6 u.a. Cels. 7, 16: im Ggstz. zum prooemium, Quint. 4, 1, 53; 6, 4, 4: u. in einem andern Teil des Satzes, Quint. 9, 4, 106. – II) übtr., 1) in andern Dingen, in etwas anderem, Komik., Liv. u.a. (s. Weißenb. Liv. 10, 20, 16). – 2) v. Personen, bei jemand anderem, Ter. u. Liv. – 3) für alioqui, sonst, Plin. u. Curt.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > alibi

См. также в других словарях:

  • habitare — index dwell (reside), inhabit, reside Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Hotel Habitare — (Nova Friburgo,Бразилия) Категория отеля: Адрес: Rua Augusto Cardoso, 71, Nova Fribu …   Каталог отелей

  • The Habitare Gurgaon — (Гургаон,Индия) Категория отеля: 4 звездочный отель Адрес: 21/1 MG Road Sector …   Каталог отелей

  • habiter — [ abite ] v. <conjug. : 1> • déb. XIIe; lat. habitare I ♦ V. intr. Avoir sa demeure. ⇒ demeurer, loger, résider, 1. vivre; fam. crécher. Habiter à la campagne, en ville. Il habite près de Fontainebleau, en France, en banlieue, dans le Sud.… …   Encyclopédie Universelle

  • habitar — Se conjuga como: amar Infinitivo: Gerundio: Participio: habitar habitando habitado     Indicativo   presente imperfecto pretérito futuro condicional yo tú él, ella, Ud. nosotros vosotros ellos, ellas, Uds. habito habitas habita habitamos habitáis …   Wordreference Spanish Conjugations Dictionary

  • Morrissey Hall (University of Notre Dame) — Morrissey Manor Morrissey Manor. Motto Bonum Jucundumque Habitare Fratres …   Wikipedia

  • Carta-Puebla de Oviedo — Saltar a navegación, búsqueda La Carta Puebla de Oviedo es un documento concedido a la ciudad asturiana de Oviedo por Alfonso VII revalidando el Fuero de Oviedo otorgado a la ciudad por Alfonso VI. El documento que se conserva es una confirmación …   Wikipedia Español

  • habitant — habitant1 /hab i teuhnt/, n. an inhabitant. [1480 90; < L habitant (s. of habitans), prp. of habitare to inhabit. See HABITAT, ANT] habitant2 /hab i teuhnt/; Fr. /ann bee tahonn /, n., pl. habitants /hab i teuhnts/; Fr. /ann bee tahonn /. 1. a… …   Universalium

  • Ste-Eulalie-et-Ste-Julie d’Elne — Die heutige Pfarrkirche Sainte Eulalie et Sainte Julie (katalanisch Santa Eulàlia d Elna) ist eine im 11. Jahrhundert errichtete, im 13. bis 15. Jahrhundert erweiterte ehemalige Kathedrale in der südfranzösischen Stadt Elne (Pyrénées Orientales,… …   Deutsch Wikipedia

  • Hábitat — ► sustantivo masculino 1 BIOLOGÍA, ECOLOGÍA Medio físico o geográfico en el que vive un ser vivo de forma natural. IRREG. plural hábitats SINÓNIMO ambiente 2 Condiciones y lugar de vida del hombre: ■ el hábitat urbano determina la forma de vida.… …   Enciclopedia Universal

  • habitar — (Derivado de haber.) ► verbo transitivo 1 Ocupar una persona una casa o un lugar: ■ habitaban aquella casa desde que quedó abandonada. SINÓNIMO [alojarse] ANTÓNIMO deshabitar ► verbo intransitivo 2 Vivir una persona en un lugar de forma habitual …   Enciclopedia Universal

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»